Ιστορικού - Αρχαιολόγου - Εκπαιδευτικού
Δεν θα επαναλάβω τα περί μεγαλείου της Ελληνικής Γλώσσας!
Ούτε για το πόσον έχει υμνηθεί η Ελληνική, από Έλληνες και ξένους περισσότερο! Ούτε
σε πόσες πανεπιστημιακές έδρες ανά τον κόσμο διδάσκονται τα Ελληνικά! Υπενθυμίζω, απλώς, ότι από την εποχή του
Ομήρου ανεβοκατεβαίνουμε την ίδια γλωσσική κλίμακα με τις προσμίξειςκαι τις αλλαγές, βεβαίως, τις οποίες η εξέλιξη της
ζωής μας επιβάλλει…Η Γλώσσα, φίλες και φίλοι, δεν είναι στατική. Δεν έχει
στεγανά, όπως έλεγε ένας μακαρίτης Ζακυνθινός Γυμνασιάρχης με το όνομα
Μπελούσης. «Την ομιλώ και την γράφω και αποδέχομαι όλα τ’ ακούσματα που δεν ενοχλούν τ’
αυτιά μου», έλεγε. Γιατί, πρώτη η γλώσσα υφίσταται τις επιδράσεις και τις
διαφοροποιήσεις που επιφέρει η εξέλιξη, αφού ο λόγος είναι η έκφραση της
καθημερινότητάς μας.
Βέβαια, η διαδικασία προσαρμογής δεν είναι απλή, χωρίς
συνέπειες και όρια. Και πριν από την κατάργηση της καθαρεύουσας, στην εποχή του
Ελ. Βενιζέλου κάτι συζητήθηκε περί των τόνων. Αλλά, και στις αρχές του 20ου
αιώνα έλαβαν χώρα χειρότερα περιστατικά γύρω από το θέμα της γλώσσας. Έχετε
ακούσει για τα «Ευαγγελικά» του έτους 1901 και για τα «Ορεστειακά» του 1903;
Στη δεύτερη περίπτωση, μάλιστα, η γλωσσική διαμάχη συνοδεύτηκε από επεισόδια με
τρεις διαδηλωτές νεκρούς και δεκάδες τραυματίες (Εγκυκλοπαίδεια του 20ου
αιώνα, «Ο αιώνας μας» - εκδόσεις Μανιατέα).Αλλά και παλαιότερα γίνονταν
ανάλογες συγκρούσεις για τη γλώσσα (Ψυχάρης - δημοτικιστές, Κοραής-Κοδρικάς,
Αρχαϊστές κλπ.) μέχρι το απώτατο παρελθόν και την κλασσική εποχή του 5ου αιώνα π. Χ.
Γνωρίζουμε όλοι πως από τα αλφάβητα των πόλεων – κρατών περάσαμε στο Αττικό
Αλφάβητο (413 π. Χ.) για όλη την Ελλάδα. Νομίζετε ότι η επικράτησή του θα έγινε
αμέσως και χωρίς αντιδράσεις;
Σήμερα, η εξέλιξη(«αλλαγή «επί τα χείρω»την ονομάζει άλλος καθηγητής)
αλλά και ητεχνολογική πρόοδος που συμβαίνει
με ασύλληπτη ταχύτητακαι πρέπει να καλύπτει την παγκόσμια κοινότητα, χρειάζεταικαι
απαιτείνα κωδικοποιηθείστην πιο τέλεια και πληρέστερη οροδηλωτική γλωσσική της μορφή.
Ποία είναι αυτή; Μα, το έχουν ομολογήσει οι εφευρέτες του σημερινού
μηχανολογικού θαύματος των Ηλεκτρονικών Υπολογιστήρων: Είναι μόνο η Ελληνική
Γλώσσα! Παραδέχονται, δηλαδή, ότι η επ’ άπειρον εξέλιξη και μορφοποίηση του
Λογισμικούμόνο με Ελληνικήορολογία ήμε βασισμένη στην Ελληνική γλώσσα ορολογία,δεν
θα βρεθεί ποτέ ακάλυπτη!!!
Άρα, το γεγονός της παγκόσμιας δυναμικής της Ελληνικής
οφείλουν και πρέπει,σήμερα, να το αποδεχτούνκαι να το υιοθετήσουν οι μη
Ελληνόφωνοι πληθυσμοί, αναγκαστικά! Το
βλέπετε, όμως, τόσο εύκολο γνωστικά; Όχι, βέβαια!Αλλά, μήπως το βλέπετε ηθικάανώδυνο, για να το καταπιούν; Και πάλι,
όχι! Στοχεύουν, λοιπόν, οι «Μεγάλοι» να μας «μικρύνουν» κι άλλο και στον
πνευματικό τομέα…Γι’ αυτό, επιλέγουν τη Λατινικήγραφή ως περισσότερο εξαπλωμένη
στον κόσμο, διατηρώντας ψίχουλα από την υπερηφάνεια τους… Παρηγορούνται, επειδή
θα διατηρούν την πιο εύχρηστη και εύκολη
γραφή τους.Μας λένε, λοιπόν, ότι και πάλιπρέπει να υποχωρήσει τοπεριούσιο
μεναλλάμικρό σε πληθυσμόΕλληνικό Έθνος.Τους απαντάμε ότι εμείς δενθα χάσουμε
τίποτε. Τους λέμε ότι,εμείς ξανασυνδεόμαστε με μια προκλασσική γραπτή μορφή της
γλώσσας μας.
Μην ξεχνάτε πως ομιλία φτιάχτηκε με όλους τους οικονομικούς
όρους στην Ελληνική,με γραφή Λατινική
και απαγγέλθηκε στη Νότιο Αμερική (Ζολώτας).
Μην ξεχνάτε ότι παρά μία ψήφο θα ήταν η Ελληνική«διεθνής γλώσσα». Μην
ξεχνάτε τις δεκάδες χιλιάδες λεκτικών δανείων στις γλώσσες των άλλων χωρών,από
την Ελληνική. Μην ξεχνάτε ότι πολλά γράμματα στις αρχαιοελληνικές επιγραφές
είναι τα ίδια και στη Λατινική γραφή, επειδή ταν μέρος των γραμμάτων που οι
αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν στα αλφάβητα των πόλεων – κρατών τους. Για την
ακρίβεια, η Λατινική γραφή προέρχεται από το λεγόμενο Χαλκιδικό αλφάβητο, που οι
Έλληνες από την Κύμη της Ευβοίας μετέφεραν στην Καμπανία της Ιταλίας, χτίζοντας
εκεί την αποικία τους (750-726 π.Χ.).
Το να αποδεχτεί, λοιπόν,αρχηγός κράτους τη χρήση του σημερινού Λατινικού
αλφαβήτου για την πρόοδο της χώρας του φαίνεται δικαιολογημένο και ίσως επιβεβλημένο.Όσο
κι αν η ανάμνηση μας πικραίνει, πρέπει να σας υπενθυμίσω τον Τούρκο Μουσταφά
Κεμάλ Ατατούρκ. Κυρίες και κύριοι, εκτός από Εθνάρχης, ήταν και ο μεγαλύτερος
γλωσσικός μεταρρυθμιστής! Έκρινε
απαραίτητη την εγκατάλειψη της Ιερογλυφικής γραφής και την εισαγωγή της
Λατινικής, για να αλλάξει τη μοίρα των Οθωμανών. Τότε, μπορεί και το 80% των
Τούρκων να ήταν αναλφάβητοι, συμπεριλαμβανομένων και Σουλτάνων ακόμη! Πέτυχε ο
Ατατούρκ να μειώσει το ποσοστό αναλφαβητισμού στο μισό και, σήμερα, βλέπετε σε
ποιο επίπεδο ακμής και οικονομικής άνθισης έχει φτάσει η Τουρκία.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, το σχέδιο είναι αντίθετο: Εμείς,
που διαθέτουμε την κατ’ εξοχήν γλώσσα, κληθήκαμε να την συρρικνώσουμε κι άλλο και να απλουστεύσουμετη
γραφή της, ώστε να μας πλησιάσουν οι άλλοι… Ο στόχος μακροπρόθεσμος, πάει 30 και
40 χρόνια πίσω. Γι’ αυτό ξεκίνησαν πρώτα με την επιβολή της δημοτικής και ύστερα
με το μονοτονικό.Και την είπαν απλοποίηση την κατάργηση του πολυτονικού εκείνη
τη νύχτα του 1982 στη Βουλή, παρά τις διαμαρτυρίεςπνευματικών φορέων κλπ., πως
καταστρέφουμε ό, τι χτίσαμε (Κορνήλιος Καστοριάδης). Κάτι παραπάνω ξέρει και ο
Βύρωνας Πολύδωρας, τόσα χρόνια στη Βουλή, χαρακτηρίζοντας το θέμα του νέου
βιβλίου γραμματικής της Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού όχι λάθος ή αμέλεια, αλλά
προμελέτη!
Για το βιβλίο της Γραμματικής
Ε’ – ΣΤ’ Δημοτικού διάβασα κι εγώ αρκετές κριτικές και θέσεις συλλογικές
και ατομικές, αρνητικές και υπερασπιστικές στην εφημερίδα «ΠΑΡΟΝ» την 22α
Ιουλίου 2012. Με προδιαθέτουν αρνητικά ορισμένα στοιχεία στη συνολική θεώρηση
του βιβλίου και, παρά την αισιοδοξία μου για τη συνέχεια της Ελληνικής
παράδοσης, τα καταγγέλλω δηλώνοντας την απορία μου για το σκεπτικό κάποιων με
υπερβάλλοντα ζήλο. Πρώτα-πρώτα, δεν αντιπαρέρχομαι άκριτα την υποστήριξη των 140
καθηγητών προς τη συγγραφική ομάδα αυτού του βιβλίου. Πιστεύω ότι η συναδελφική
αλληλεγγύη των συγγραφέων σχολικών βιβλίων καθορίζει τη στάση αποδοχήςτων
αλλαγών ως αναπόφευκτο ή μικρό κακό…
Αλλά και την κυρία
συγγραφέα αναφέρω, όχι τυχαία! Ξέρετε πως ονομάζεται Ειρήνη Φιλιππάκη- Warburton; Δύσκολη η θέση της εκ προοιμίου, με το όνομά της σε σύγκρουση (war=πόλεμος), προς εκείνο του Άγγλου
συζύγου της. Εκείνο που ξέρω, σίγουρα, είναι ότι ο καθένας συγγράφοντας προσπαθεί
να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό και πρωτότυπο, έστω και ακουστικά απαράδεκτο!
Για παράδειγμα, δεν καταλαβαίνω πώς ηχεί στ’ αυτιά των συγγραφέων του βιβλίου η
γενική πτώση των σταχτιών σκύλων
και η αιτιατική τους σταχτιούς
σκύλους(στη σελίδα 100). Στην ίδια σελίδα προτείνεται παρόμοια κλίση
για τα επίθετα: Βυσσινής, θαλασσής, καφετής, κεραμιδής, τριανταφυλλής, χρυσαφής
κλπ. Αφήνω τον καθένα σας να ευφρανθεί, ακουστικά, κλίνοντας αυτά τα επίθετα
κατά το παράδειγμα του βιβλίου.
Η συγγραφική ομάδα έκρινε, φαίνεται,
πως εισάγοντας μερικά Πανεπιστημιακού επιπέδου στοιχεία «Φωνητικής»θα έκανετο
πόνημά της πιο ενδιαφέρον από το νυν υπάρχον και,ότι η σχεδιασμένη μεταρρυθμιστική παρέμβαση
με το μείγμα των γραμμάτων και των φθόγγων,θα απορροφούσε όλη την αντίδραση του
κόσμου.Έτσι εξελίχτηκαν τα πράγματα. Από τους Έλληνες γονείς και όχι
μόνο εκδηλώθηκε η διαμαρτυρία για την επίμονη αναφορά στους 23 λεγόμενους
φθόγγους και όχι στα 24 γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου, τα οποίααναφέρονται στη
σελίδα 39. Αυτοί οι φθόγγοι, ως ακτίνες-πόδια ενός «λουκανικοειδούς» ζώου,
χωρίς τα φωνήεντα (η-υ-ω) και χωρίς τα σύμφωνα (ξ-ψ),αλλά μαζί με τους φθόγγους
(γκ, μπ, ντ) απεικονίζονται εντός αγκυλών στη σελίδα 35. Η πονηρή
επεξήγηση υπάρχει στην προηγούμενη σελίδα 34, (υποσημείωση 2), όπου
διαβάζουμε τα εξής: «Στη Γραμματική αυτή σημειώνουμε τους φθόγγους μέσα σε αγκύλες
χρησιμοποιώντας ελληνικούς χαρακτήρες. Κανονικά, όμως, οι φθόγγοι
σημειώνονται με ορισμένα σύμβολαπου έχουν επιλέξει οι επιστήμονες για να
παρουσιάσουν με ομοιόμορφο τρόπο τους ήχους όλων των γλωσσών του κόσμου. Τα
σύμβολα αυτά αποτελούν το Διεθνές φωνητικό Αλφάβητο».
Τα παραπάνω, ακόμη πιο
απλά, τα είπε ο Κύπριος Ευρωβουλευτής Μάριος Ματσάκης απευθυνόμενος στον
Υπουργό Παιδείας της Κύπρου, αλλά και στους Ελλαδίτες Ευρωβουλευτές πριν από
ένα-δύο χρόνια. Εκείνος μίλησε για απλοποίηση
της Ελληνικής γραφής«στα πλαίσια μιας
τάσης ενωτικής πορείας των γλωσσών στην Ευρωπαϊκή Ένωση». Τι άλλο
πρέπει να ακούσουμε, για να καταλάβουμε προς τα πού πηγαίνουν τα πράγματα…
Επέμεινε, μάλιστα, ότι η Ελληνική
γραφή θα γίνει πιο απλή και πιο εύχρηστη για τους χρήστες του διαδικτύου και
τους δυσλεξικούς (εφημερίδα «Εβδόμη, 18-4-2012) . Εμείς, το έχουμε κιόλας
εφαρμόσει. Γράφουμε και καταλαβαίνουμε το “Τράπεζα Ergasias” και χρησιμοποιούμε τα «Γκρίκλις» στη Λατινική του
Η/Υ.Ξέρουμε πως η Ελληνική μας γλώσσα πρέπει να εξυπηρετήσει το παγκόσμιο
διαδίκτυο! Ας το κατανοήσουν και όλοι οι άλλοι, ας μελετήσουν και ας κουραστούν
λίγο παραπάνω. Το ότι «τα αγαθά κόποις κτώνται» πρέπει να το έχουν καταλάβει κι
αυτοί…
Γι’ αυτό αμφιβάλλω, αν ο κ. Δημ. Δ. Τριανταφυλλόπουλος
τ. καθηγητής του Πανεπιστημίου της Κύπρου πιστεύει στην αποτροπή της εν λόγω
εξέλιξης, προτείνοντας τη συνεχή και σωστή πίεση εκ μέρους των διαφόρων κρατικών
φορέων και θεσμών.Συμφωνώ, όμως, με τη θέση του Καθηγητή του ΕΜΠ και Ακαδημαϊκού Α. Ν. Κουνάδη, που διερωτάται για την
καταλληλότητα του βιβλίου από παιδαγωγικής απόψεως (εφημερίδα Καθημερινή,
22/8/2012). Με την κριτική, επίσης, της κ. Ξανθάκη-Καραμάνου, προέδρου της
Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων (ΕΕΦ), η οποία θεωρεί ανάρμοστη την αντικατάσταση
ενός βιβλίου εύληπτου και νοηματικά ταιριαστού προς την ηλικία των μαθητών(«ΠΑΡΟΝ»
- 22/7/2012). Για να καταλάβετε τι εννοούν οι εκφραστές των παραπάνω θέσεων,σας
παραθέτω δύο – τρία παραδείγματα: Οι μαθητές καλούνται να συλλάβουν,εννοιολογικά,
όρους που δεν συναρτώνται με την ηλικία των 10-12 ετών.
Στη
σελίδα 19 υπάρχουν μερικές
οι φράσεις «Καλό ταξίδι», «Συγχαρητήρια», Απαγορεύεται η είσοδος» κλπ. που το
νέο βιβλίο τις ονομάζει«Λεκτικές πράξεις».Στη σελίδα 23
καλούνται οιμικροί μαθητές ν’ αποστηθίσουν ότι ο λόγος μέσα στα διάφορα κείμενα
χωρίζεται στον λεγόμενο«αναφορικό και κατευθυντικό λόγο». Στη
σελίδα 26 υπάρχει ο όρος«κειμενικοί δείκτες», δηλωτικός των
λέξεων (προθέσεων – επιρρημάτων – συνδέσμωνκλπ.) με τις οποίες εισάγεται η
πρόταση. Ως σήμερα γνωρίζαμε σε ποιο από τα 10 μέρη του λόγου ανήκει κάθε μια
από αυτές τις λέξεις – δείκτες και δίναμε το όνομά της και στην πρόταση (πχ. η
λέξη «διότι»είναι σύνδεσμος αιτιολογικός, άρα η πρόταση που εισάγεται με αυτόν
λέγεται αιτιολογική. Αρμόζει, λοιπόν, για παιδιά Δημοτικού η αντιληπτική
βαρύτητα τέτοιων φράσεων; Αλλά, πόσο θετική μπορεί να σας φαντάζει, αισθητικά,η
εικόνα μιας σελίδας γεμάτης με σχήματα και γράμματα μέσα σε πανσπερμία
χρωμάτων; Παλαιότερα γράφονταν με έντονα μαύρα γράμματα τα πιο σημαντικά. Οι τέλειωτες ζωγραφιές μεγαλύτερη σύγχυση προκαλούν,παρά τη
γνώση διευκολύνουν. Έτσι, συνεχίζουν να εθίζονται τα παιδιά μας στην πεπατημένη
της αποστήθισης και αναρωτιέμαι, εύλογα, μήπως πρέπει ν’ αντικαταστήσουμε την
κουκουβάγια με τον παπαγάλο;
Σύμφωνα με τα παραπάνω, θεωρούμε στάση «προβοκατόρικη» το να
έρχεται η νεκραναστηθείσα από την εποχή του Κων/νου Καραμανλή ΜΑΚΙ (Μαθητική Ανεξάρτητη Κίνηση) και να δηλώνει,ευθαρσώς, στην εφημερίδα
«ΠΑΡΟΝ»-22 Ιουλίου 2012 ότι «Η Γραμματική αυτή είναι επιστημονικά ορθή και τα
υπόλοιπα είναι θεωρίες συνωμοσίας». Υποτίθεται ότι την οργάνωση αυτήν την απαρτίζουν
μαθητές και, ακόμη, ότι δεν ανήκουν στην Αριστερά!
Κυρίες και κύριοι,αν όπως φαίνεται οι ξένοιαποφάσισαν να
αποδεχτούν την ευρύτητατης Ελληνικής Γλώσσας, ως μοναδικής για την σε βάθος και
πλάτος ανάπτυξη των τεχνολογικών εφαρμογών, ναι, θα αναγκαστούν να την
υιοθετήσουν τη γλώσσα μας, αλλά με τη Λατινική τους γραφή και σε βάρος της
δικής μας ελεύθερης επιλογής. Αν αυτό θέλουν οι Μεγάλες Δυνάμεις οπωσδήποτε θα
το επιβάλουν, όποιες κι αν είναι οι δικές μας αντιδράσεις.
Όμως, θα τα ξεπεράσουμε όλα αυτά με τον ένα ή τον
άλλο τρόπο. Κάθε φορά φαντάζουν βουνό οι δυσκολίες, αλλά κάθε φορά
ξεπερνιούνται. Δεν γίνεται, δεν είναι καθόλου εύκολο να πολεμήσεις τον «εχθρό», όταν τον έχεις δίπλα σου. Είναι
Έλληνες δάσκαλοι οι εκσυγχρονιστές συγγραφείς. Δεν μου πάει ν’ αποδεχτώ ότι,
τάχα, οι «εγκάθετοι της διανόησης με την αριστερή προβιά» προσπάθησαν έντεχνα
να συκοφαντήσουν τη γλώσσα κλπ. Προτιμώ να πιστέψω ότι είναι κι αυτοί σύμφωνοι,
για το αναπόφευκτο της μετάλλαξης και της δικής μας υποχώρησης απέναντι στους
ισχυρούς!
Τα…«ελέη του Θεού» έχουν δωριθεί με αφθονία στην Ελληνική
γλώσσα. Θα το ενισχύσουμε, λοιπόν, και θα το εξυπηρετήσουμε το διαδίκτυο με το
παραπάνω! Τους δανείζουμε κι άλλους όρους. Κι όλη τη γλώσσα μας τους την
δανείζουμε, χωρίς αντίτιμο. Αλλά, δεν θα αλλάξουμε τη γραφή μας. Δεν λέγεται
απλοποίηση της γλώσσας αυτό. Λέγεται αυθαίρετο κόψιμο της συνέχειας της
παράδοσης. Τότε θα γίνει ξένη όχι μόνο η Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, αλλά και
τα κείμενα του περασμένου αιώνα! Αυτό δεν έχει δικαίωμα κανείς να το επιβάλει.
Μας άλλαξαν το νόμισμα! Μας καθαίρεσαν το θρήσκευμα! Δεν θα χάσουμε και τη
γλώσσα μας, αλλάζοντας από μόνοι μας τη γραφή μας. Όχι! Εκατό φορές όχι! Σας
υπενθυμίζω ότι επί 400 χρόνια Τούρκικης σκλαβιάς και άλλα 200 χρόνια Φράγκικη
εξουσία, δεν την χάσαμε ούτε τη γλώσσα ούτε τη γραφή μας. Δεν θα το
καταφέρουν ποτέ!!!
Αθήνα, 5 Σεπτεμβρίου 2012
Αδαμαντία– Ανδρονίκη Σπαθάτου
Ιστορικός -
Αρχαιολόγος - Εκπαιδευτικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου